Pomoc dla osób usamodzielnianych – na podstawie ustawy o pomocy społecznej

Pomoc dla osób usamodzielnianych – na podstawie Ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 roku oraz opuszczających pieczę zastępczą przed 1 stycznia 2012 r.

Kto podlega ustawie?

Do osób usamodzielnianych opuszczających:

dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie,
dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży
schronisko dla nieletnich,
zakład poprawczy,
specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy,
specjalny ośrodek wychowawczy,
młodzieżowy ośrodek socjoterapii zapewniający całodobową opiekę i młodzieżowy ośrodek wychowawczy

Ww. ustawę w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2011 roku stosuje się również do osób, które przed dniem 1 stycznia 2012 roku opuściły rodzinę zastępczą albo placówkę opiekuńczo – wychowawczą.

Formy pomocy:

Osoba usamodzielniana zostaje objęta pomocą mającą na celu jej życiowe usamodzielnienie i integrację ze środowiskiem przez pracę socjalną, a także wsparciem w postaci:

Pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki przysługującej osobie usamodzielnianej kontynuującej naukę w gimnazjum, szkole ponadpodstawowej, szkole ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej. Pomoc przyznaje się na czas nauki, do czasu jej ukończenia, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 25 roku życia. Wysokość świadczenia wynosi 551,10 zł
(30% kwoty podstawy, która zgodnie z przepisami ustawy o pomocy społecznej wynosi obecnie 1 837,00 zł).

Pomocy pieniężnej na usamodzielnienie w przypadku gdy osoba usamodzielniana kontynuuje naukę, wypłaca się po ukończeniu nauki. W uzasadnionych przypadkach można wypłacić pomoc pieniężną na usamodzielnienie w trakcie trwania nauki. Dodatkowym warunkiem przyznania pomocy jest pisemna deklaracja osoby usamodzielnianej zawarta w indywidualnym programie usamodzielnienia, że pomoc ta zostanie przeznaczona na zaspokojenie ważnej, życiowej potrzeby osoby usamodzielnianej, m.in. na polepszenie warunków mieszkaniowych, stworzenie warunków do działalności zarobkowej, w tym podniesienie kwalifikacji zawodowych. Wysokość pomocy pieniężnej jest uzależniona od rodzaju opuszczanej jednostki i czasookresu pobytu i wynosi:
- 400 % podstawy (1 837zł. tj. 7 348 zł) w przypadku domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie jeśli pobyt w nim trwał powyżej trzech lat;
- 300 % podstawy (1 837zł., tj. 5 511 zł ) w przypadku przebywania młodzieżowym ośrodku wychowawczym, młodzieżowym ośrodku socjoterapii zapewniającym całodobową opiekę, specjalnym ośrodku szkolno – wychowawczym i zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich, przez okres trzech lat i dłużej;
- 200 % podstawy (1 837zł. tj. 3 674 zł) w przypadku przebywania w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, młodzieżowym ośrodku socjoterapii zapewniającym całodobową opiekę, specjalnym ośrodku szkolno – wychowawczym i zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich, domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, przez okres od dwóch do trzech lat;
- 100 % podstawy (1 837 zł. tj. 1 837 zł.) w przypadku przebywania w w/w formach przez okres od roku do dwóch lat.
Pomocy na zagospodarowanie – w formie rzeczowej, w skład pomocy mogą wchodzić: materiały niezbędne do przeprowadzenia remontu i wyposażenia mieszkania, niezbędne urządzenia domowe, pomoce naukowe, sprzęt rehabilitacyjny, sprzęt, który może służyć do podjęcia zatrudnienia. Wysokość świadczenia wynosi do 5 511 zł
(do 300% kwoty podstawy, która zgodnie z przepisami ustawy o pomocy społecznej wynosi obecnie 1 837 zł)
Pomocy w uzyskaniu zatrudnienia polegającej na wspieraniu wychowanka w zdobyciu kwalifikacji zawodowych, uzyskaniu odpowiedniego wykształcenia zgodnie z jego możliwościami i dążeniami w celu uzyskania zatrudnienia.
Pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym.

Warunki i zasady przyznawania pomocy:

Warunkiem przyznania pomocy jest:

wskazanie przez osobę usamodzielnianą, co najmniej na dwa miesiące przed osiągnięciem przez nią pełnoletności, danych osobowych osoby, która podejmuje się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz przedstawienie pisemnej zgody tej osoby,
opracowanie, wspólnie z opiekunem usamodzielnienia, co najmniej na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności, indywidualnego programu usamodzielnienia, zobowiązanie się przez osobę usamodzielnianą do jego realizacji i zatwierdzenie go przez Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie,
złożenie wniosku o przyznanie pomocy,
przedłożenie zaświadczenia o kontynuowaniu nauki.

Pomoc pieniężna na usamodzielnienie i pomoc pieniężna na kontynuowanie nauki przysługuje osobie usamodzielnianej:

samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza 200% kwoty kryterium dochodowego na osobę samotnie gospodarującą, tj. obecnie 1552 zł (200% x 776 zł),
w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza 200% kwoty kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, tj. obecnie 1200 zł (200% x 600 zł).

Przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki można odmówić w przypadku, gdy:

istnieje uzasadnione przypuszczenie, że pomoc pieniężna zostanie wykorzystana niezgodnie z celem, na jaki została przyznana;
osoba usamodzielniana przed osiągnięciem pełnoletności opuściła samowolnie dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży lub schronisko dla nieletnich, zakład poprawczy, specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy, specjalny ośrodek wychowawczy, młodzieżowy ośrodek socjoterapii zapewniający całodobową opiekę lub młodzieżowy ośrodek wychowawczy;
osoba usamodzielniana porzuci naukę umożliwiającą jej przygotowanie zawodowe i nie podejmie zatrudnienia;
osoba usamodzielniana porzuci pracę i uchyla się od podjęcia proponowanego jej zatrudnienia;
osoba usamodzielniana została skazana prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa z winy umyślnej.

Kto może zostać opiekunem usamodzielnienia:

Opiekunem usamodzielnienia

może być, po wyrażeniu zgody, jedno z rodziców zastępczych, dyrektor placówki rodzinnej, pracownik socjalny powiatowego centrum pomocy rodzinie, wychowawca, psycholog lub pracownik socjalny całodobowej placówki opiekuńczo – wychowawczej, domu pomocy społecznej, schroniska dla nieletnich, zakładu poprawczego, specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, specjalnego ośrodka wychowawczego, młodzieżowego ośrodka socjoterapii zapewniającego całodobową opiekę, młodzieżowego ośrodka wychowawczego albo inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą.

Do zadań opiekuna usamodzielnienia należy

zaznajomienie się z dokumentacją i drogą życiową osoby usamodzielnianej,opracowanie wspólnie z osobą usamodzielnianą indywidualnego programu usamodzielnienia oraz jego modyfikowanie, współpraca z rodziną osoby usamodzielnianej oraz ze środowiskiem lokalnym, zwłaszcza ze szkołą oraz gminą,opiniowanie wniosku o pomoc pieniężną na usamodzielnienie i pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki.

UWAGA!
Osoby usamodzielniane są zobowiązane niezwłocznie poinformować organ, który przyznał pomoc o każdej zmianie ich sytuacji osobistej, dochodowej i majątkowej, która ma wpływ na prawo do tych świadczeń.
Brak współpracy z pracownikiem socjalnym oraz nie realizowanie postanowień zawartych w indywidualnym programie usamodzielnienia może skutkować odmową przyznania pomocy.

Pomoc i szczegółowe informacje można uzyskać w

Zespole ds. Pieczy Zastępczej
41 – 800 Zabrze, ul. Wyzwolenia 7 (IV piętro)
pn. – pt. od 7.30.-15.30
Pracownicy socjalni tel. 32 271 64 31, 32 271 30 05 wew.: 51, 35 lub 504 493 721
e-mail: usamodzielnienia@mopr.zabrze.pl